Individuele therapie of groepstherapie

Veel mensen die zich aanmelden voor psychotherapie, melden zich aan met de wens voor individuele psychotherapie. In de beslotenheid en veiligheid van de kamer waarin alleen de therapeut ziet, luistert, voelt, denkt en spreekt, voelt dat als een setting waarin tevoorschijn kan komen, wat in het dagelijks leven verborgen blijft. Na aanmelding voor therapie, een wederzijds ‘ja’ op de telefonische kennismaking, volgt de eerste afspraak voor intake. Een intake neemt een paar gesprekken in beslag, inclusief het advies en behandelplan gesprek. Misschien wordt dan wel voorgesteld om groepstherapie te volgen. Geen individuele beslotenheid, maar beslotenheid in de groep. Is dat wel beslotenheid? De ervaring leert dat het behandelvoorstel tot groepstherapie aanvankelijk aarzeling oproept. Bijv. vragen als ‘durf ik daar wel te zeggen wat ik juist niet meer verborgen wil houden, ga ik daar genoeg aan bod komen, ontmoet ik daar niet allemaal rare mensen’? De ervaring leert echter ook dat een groep veel meerwaarde heeft: je bent minder alleen in je hulpvraag, je kunt van elkaar afkijken en leren en het voelt meer samen. Geborgenheid en veiligheid in de groep. Ook blijkt uit wetenschappelijk onderzoek dat groepstherapie even effectief is als individuele therapie. Kortom, een pleidooi voor groepstherapie. Omdat als iets spannend is, dat geen reden is om het niet te doen.